در حالی که نتایج اولیه انتخابات پارلمانی تونس همچون یک سونامی بود که نقشه سیاسی این کشور را به لرزه درآورد و بسیاری از احزاب بزرگ از جمله دو حزب تحت رهبری رئیس جمهوری موقت و رئیس پارلمان این کشور را با خود برد، پیروزی جنبش سکولار ندای تونس در این انتخابات و اختلاف بیش از 10 درصدی آن با رقیب اصلی اش یعنی جنبش اسلام گرای النهضه نیز، برای خیلی ها در این کشور و کل منطقه شگفت آور بود، در همین حال ائتلاف سه گانه حاکم در تونس نیز که طی مرحله انتقالی ثابت کرد توانایی اداره امور کشور، پایان دادن به بحران های امنیتی و اقتصادی آن و مقابله با حملات تروریستی را ندارد، از سوی رای دهندگان تونسی ضربه محکمی دریافت کرد، جایی که کنگره برای جمهوری و انجمن دموکراتیک کار و آزادی برای ایستادن دوباره روی پای خود در آینده نزدیک، کار دشواری پیش رو دارند و النهضه نیز با از دست دادن جایگاه نخست، باعث شکست اسلام سیاسی شد." به گزارش سرویس ترجمه "شفقنا"، روزنامه فرا منطقه ای "رای الیوم" چاپ "لندن" در سرمقاله اخیر خود تحت عنوان "نتایج انتخابات پارلمانی تونس یک شکست برای اسلام سیاسی و یک پیروزی برای جریان های لیبرال و چپ گرا به شمار آمده و معادلات سیاسی منطقه را به هم ریخت، جنبش النهضه نیز دیگر سازنده پادشاهان نبوده و ائتلاف آن با جنبش ندای تونس بعید نیست، با این حال اشتباه بزرگ راشد الغنوشی چی بود؟"، با اشاره به اینکه بر اساس نتایج اولیه شمارش آرای نخستین انتخابات پارلمانی در تونس پس از انقلاب مردمی سال 2011 میلادی، جنبش سکولار و تازه تاسیس "ندای تونس" به پیروزی چشمگیری دست یافته و جنبش اسلام گرای "النهضه" نیز نسبت به انتخابات سه سال پیش آرای زیادی از دست داده، تاکید کرده که این نتایج برای خیلی ها در تونس و سایر کشورهای جهان عرب شگفت آور بوده و در همین حال به اسلام سیاسی و احزاب تشکیل دهنده ائتلاف حاکم در این کشور نیز ضربه بزرگی وارد کرده، جایی که در این سرمقاله آمده است: «انتخابات پارلمانی تونس برای انتخاب نمایندگان یک پارلمان دائمی برای پنج سال آینده در حالی به پایان رسید که نتایج اولیه شمارش آرا نشان می دهد جنبش "ندای تونس" که کمتر از دو سال پیش به رهبری "الباجی قائد السبسی"، نخست وزیر پیشین این کشور تاسیس شده، جایگاه نخست را به خود اختصاص داده، جنبش اسلام گرای "النهضه" به رهبری شیخ "راشد الغنوشی" جایگاه دوم را از آن خود ساخته، ائتلاف چپ گرا و ملی گرای "جبهه مردمی" در جایگاه سوم قرار گرفته و جایگاه چهارم نیز به حزب "اتحاد ملی آزاد" رسید که پدیده این انتخابات به شمار می آید. در واقع، نتایج انتخابات پارلمانی تونس همچون یک سونامی بود که نقشه سیاسی این کشور را به لرزه درآورد و بسیاری از احزاب بزرگ از جمله "کنگره برای جمهوری" به رهبری "المنصف المرزوقی"، رئیس جمهوری موقت تونس، "انجمن دموکراتیک کار و آزادی" به رهبری "مصطفی بن جعفر"، رئیس پارلمان موقت این کشور و "جریان محبت" به رهبری "محمد الهاشمی الحامدی" را نیز با خود برد، احزابی که انتخابات مجلس موسسان در ماه اکتبر سال 2011 میلادی پس از جنبش "النهضه" در جایگاه های دوم، سوم و چهارم قرار گرفته بودند. در همین حال، قرار گرفتن جنبش "ندای تونس" در جایگاه نخست انتخابات پارلمانی تونس و اختلاف بیش از 10 درصدی آن با رقیب اصلی اش یعنی جنبش "النهضه"، برای بسیاری در این کشور و کل منطقه شگفت آور بود، چرا که بیشتر پیش بینی ها حاکی از آن بودند که این جنبش اسلام گرا بیش از 40 درصد آرا را از آن خود خواهد کرد، با این حال چنین اتفاقی روی نداد و هم اکنون گمان می رود که "النهضه" تنها نزدیک به 30 درصد آرا را به دست آورد، درصدی که برای این جنبش و رهبران و طرفداران آن شوک آور می باشد. با این حال، نتایج انتخابات پارلمانی تونس باعث رضایت مردم این کشور شد و نگرانی های رو به رشد رای دهندگان تونسی از تسلط یک حزب (جنبش النهضه) بر روند سیاسی کشور را از بین برد، نگرانی هایی که در حضور نه چندان بالای آنها پای صندوق های اخذ رای (نزدیک به 62 درصد از واجدین شرایط) بازتاب یافت. باید گفت که رای دهندگان تونسی در انتخابات پارلمانی این کشور سطح بالایی از آگاهی انتخاباتی و سیاسی از خود نشان دادند، جایی که فریب وعده های جذاب و برنامه های بدون محتوا را نخورده و تصمیم گرفتند احزاب زیادی از جمله "کنگره برای جمهوری" و "انجمن دموکراتیک کار و آزادی" را مجازات کنند، دو حزبی که به همراه جنبش "النهضه" ائتلاف سه گانه حاکم در تونس را تشکیل داده و این کشور را طی مرحله انتقالی رهبری کردند. در واقع، ائتلاف سه گانه حاکم در تونس طی مرحله انتقالی ثابت کرد که توانایی اداره امور کشور، پایان دادن به بحران های امنیتی و اقتصادی آن و مقابله با حملات تروریستی را ندارد و در نتیجه، رای دهندگان تونسی نیز به دو حزب کوچک تر شرکت کننده در این ائتلاف یعنی "کنگره برای جمهوری" و "انجمن دموکراتیک کار و آزادی"، چنان ضربه محکمی وارد کردند که ایستادن دوباره آنها روی پای خود در آینده نزدیک کاری بس دشوار است. در همین حال، نتایج انتخابات پارلمانی تونس ضربه محکمی به اسلام سیاسی نیز وارد کرد، جایی که جنبش اسلام گرای "النهضه" جایگاه نخست خود را از دست داده و دیگر آن جنبش "سازنده پادشاهان" به شمار نمی آید. با این حال، اگر جنبش "النهضه" چند ماه پیش از حکمرانی دست نمی کشید و با روی کار آمدن یک دولت تكنوکرات به رهبری "مهدی جمعه"، نخست وزیر کنونی این کشور موافقت نمی کرد، در انتخابات پارلمانی اخیر دچار شکست بزرگ تری می شد، چرا که کناره گیری "النهضه" از قدرت یک اقدام موفقیت آمیز بوده که کشور و جنبش را از فروپاشی نجات داد و از کاهش بیشتر آرای آن نیز جلوگیری کرد. این در حالی است که از نظر این روزنامه (الرای الیوم)، بزرگ ترین اشتباه شیخ "راشد الغنوشی" این بود که در نتیجه فشارها و تهدیدهای "المنصف المرزوقی" و برخی هم پیمانان خارجی جنبش "النهضه"، از هم پیمانی با "الباجی قائد السبسی" و انتخاب وی به عنوان رئیس جمهوری موقت تونس پس از انتخابات مجلس موسسان دست کشید. در واقع، اگر شیخ "راشد الغنوشی" در برابر این فشارها و تهدیدها مقاومت کرده و بر انتخاب "الباجی قائد السبسی" به عنوان رئیس جمهوری موقت تونس در دوران انتقالی و برای تنها یک سال پافشاری می کرد، این سیاستمدار کهنه کار دست به تاسیس جنبش "ندای تونس" نمی زد و حكمرانی را از جنبش "النهضه" نمی گرفت. در همین راستا، "الباجی قائد السبسی" در روز برگزاری انتخابات مجلس موسسان تونس به اطلاع سردبیر کنونی این روزنامه (عبدالباری عطوان، نویسنده، روزنامه نگار و تحلیلگر برجسته فلسطینی و سردبیر پیشین روزنامه فرا منطقه ای القدس العربی) رساند که هیئتی از جنبش "النهضه" به ریاست شیخ "راشد الغنوشی" و همراهی "حمادی الجبالی" و "علی العریض"، دو تن از رهبران این جنبش، به دیدار وی در منزل دخترش در منطقه "المرسى" در پایتخت تونس رفته و مسئله واگذاری سمت ریاست جمهوری به وی را در میان گذاشته اند، جایی که به گفته آنها تونس انقلابی به رهبری یک چهره لیبرال، مدرن و باتجربه در روابط بین المللی نیاز داشته و در نتیجه وی برای این ماموریت انتخاب شده، چرا که از مهارت ها و تجربه های لازم برخوردار بوده، در دوره پس از پیروزی انقلاب توانایی خود در رهبری کشور به ساحل امنیت را ثابت کرده و موفق شده مقدمات لازم برای برگزاری نخستین انتخابات پارلمانی (مجلس موسسان) پس از سرنگونی نظام پیشین را نیز فراهم کند. در حال حاضر نیز، "الباجی قائد السبسی" از شاخص ترین نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری تونس در اواخر ماه نوفمبر آینده به شمار می آید و از شانس زیادی برای پیروزی در این انتخابات برخوردار می باشد، به ویژه آنکه حزب تحت رهبری "المنصف المرزوقی" در انتخابات پارلمانی اخیر شکست سختی را متحمل شده و کمتر از دو درصد آرا را به خود اختصاص داده و قدرت هم پیمان و پشتیبان اصلی وی یعنی جنبش "النهضه" نیز کاهش یافته است. در همین حال، هر چند که برخی ها در تونس بر این باورند که جنبش "ندای تونس" و هم پیمانان آن نباید هر سه سمت مهم کشور یعنی ریاست جمهوری، ریاست پارلمان و نخست وزیری را در اختیار بگیرند، چرا که این مسئله به معنای دیكتاتوریت یک حزب و یا یک ائتلاف می باشد، اما در پاسخ به آنها می توان گفت که جنبش اسلام گرای "النهضه" و هم پیمانان آن نیز طی سه سال گذشته همین کار را کردند. علاوه بر این، آن دسته از شهروندان تونس که با تسلط جنبش "ندای تونس" و هم پیمانان آن بر هر سه سمت مهم کشور مخالفتی ندارند، به این مسئله اشاره می کنند که حزب حاکم "عدالت و توسعه" به رهبری "رجب طیب اردوغان"، رئیس جمهوری ترکیه، چندین سال است که هر سه سمت مهم این کشور را در اختیار دارد و وی نیز برای بسیاری از احزاب اسلام گرای جهان عرب و در راس آنها جنبش "النهضه" و شخص شیخ "راشد الغنوشی" یک الگو و سرمشق به شمار می آید. این در حالی است که این روزها در تونس این پرسش بسیار مطرح می شود که ائتلاف میان دو جنبش برنده انتخابات پارلمانی اخیر یعنی "ندای تونس" و "النهضه" جهت تشكیل دولت وحدت ملی برای اداره کشور طی مرحله آینده، تا چه اندازه امکان پذیر است؟ در پاسخ به این پرسش باید گفت که این روزها هیچ چیزی در تونس غیر ممکن نیست و تماس های میان رهبران جنبش های "ندای تونس" و "النهضه" نیز اصلا قطع نشده، جایی که طی مدت اخیر دو طرف یک "عمل گرایی" بی سابقه را از خود نشان داده و ستایش آنها از یکدیگر در مناسبت های مختلف نیز باعث شگفتی همگان شده است. در همین راستا نیز، شیخ "راشد الغنوشی" روز دوشنبه ضمن اعتراف به شکست جنبش "النهضه" در انتخابات پارلمانی تونس و پذیرش نتایج این انتخابات، خواستار تشکیل دولت وحدت ملی طی مرحله آینده شد، مسئله ای که بار دیگر واقع گرایی وی آن هم در این زمان سرنوشت ساز را ثابت می کند. از سوی دیگر، در حال حاضر این بحث و گفت و گو در محافل و نشست های نخبگان سیاسی تونس مطرح می شود که آیا رئیس جمهوری کنونی این کشور از صلاحیت لازم برای مكلف کردن حزب برنده انتخابات پارلمانی اخیر برای تشکیل دولت جدید برخوردار است یا اینکه باید این ماموریت را برای رئیس جمهوری جدید بگذارد که تا یک ماه دیگر انتخاب خواهد شد؟ در هر حال، کاهش آرای جنبش "النهضه" در انتخابات پارلمانی اخیر تونس یک شکست دیگر برای اسلام سیاسی میانه رو به شمار می آید که پیش از این در مصر و لیبی نیز دچار شکست شده بود، با این حال شکست در تونس از دو شکست پیشین مهم تر و خطرناک تر به شمار می آید، چرا که در مصر جنبش "اخوان المسلمین" با یک کودتای نظامی از قدرت برکنار شد، اما کنار رفتن "النهضه" در تونس در نتیجه یک کودتای سیاسی دمکراتیک و از طریق صندوق های اخذ رای می باشد. در همین حال، همان گونه که رسانه های مصر دست به تبلیغات منفی بر علیه جنبش "اخوان المسلمین" زده و با تمرکز بر روی ناکامی "محمد مرسی"، رئیس جمهوری پیشین این کشور در حکمرانی، نقش بزرگی در سرنگونی وی ایفا کردند، برخی رسانه های تونس نیز در قبال جنبش "النهضه" نقشی مشابه اما حرفه ای تر ایفا کرده، مسئله ای که رهبران این جنبش طی روزهای اخیر بدان اشاره کردند. جالب توجه آنکه نتایج نظرسنجی های مراكز "سنجش آرا" در تونس نشان دادند که برنامه های متنوع سیاسی در شبکه های تلویزیونی این کشور روی گزینه های انتخاباتی بیش از 40 درصد از رای دهندگان تونسی تاثیر گذاشته و این در حالی است که بیشتر این شبکه های در هر صورت میانه خوبی با جنبش "النهضه" نداشته و ندارند. در واقع، انتخابات پارلمانی اخیر تونس تمامی معادلات سیاسی کنونی را بر هم زده و بار دیگر قدرت و توانایی "جامعه مدنی" را نشان داد که در این اواخر به صورت قابل توجهی به صحنه بازگشته، به ویژه آنکه انقلاب های عربی که در بیشتر آنها اسلام گرایان قدرت را در دست گرفته و در نخستین انتخابات نیز به پیروزی رسیدند، دچار لغزش و تزلزل شده اند. در همین حال، زنان تونس نیز با مشارکت قوی و فعال خود در فرآیند سیاسی این کشور، نقش مهمی در تغییر نتایج انتخابات پارلمانی اخیر به سود جنبش "ندای تونس" و سایر احزاب سکولار ایفا کردند و این در حالی است که بدون شک برخی اشتباه های جنبش "النهضه" و ائتلاف سه گانه تحت رهبری آن نیز باعث شدند که ماموریت جریان های سکولار مخالف دولت برای تغییر نقشه سیاسی تونس به صورتی که در نتایج انتخابات اخیر بازتاب یافت، بیش از پیش آسان شود. در پایان باید گفت که انتخابات پارلمانی اخیر تونس یک درس مهم و یک نقطه عطف در کل جهان عرب به شمار می آید و همان گونه که این کشور پیشگام و پیشتاز انقلاب های عربی بود، این بار نیز با روشی دمکراتیک، شفاف و متمدن، دست کم برای آینده نزدیک مسیر درست این انقلاب ها را نشان می دهد.» ترجمه از "شفقنا"